Bawat ukit ng palad, bawat lilok sa laman Inisip nang mabuti, nilagay dahil may dahilan
Ang ‘di man masabi ng aking mga pobreng labi
Ang sa aking panulat ang tahimik na maghahabi
Ako ay hamak na lupa lamang sa engrandeng mundo
Pawang buhangin sa karagatan ng mga tao
Ngunit ang presensiya ko ay sinisinsin ang pagbuo
Nang sa gayon sa pagpanaw ako ay maging mabuting kwento
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento