"Sa mga mahahalimuyak at makukulay na bulaklak ng aking kabataang naisatitik para sa alaalang aking sasariwain at babalik-balikan."
Bakit 'di na tayo nagpapansinan?
Bakit naman biglaan?
Iyo na bang kinalimutan
Mga araw na ating pinagsamahan
Nakalulungkot sa tuwing binabalikan
Alaalang ating pinagsaluhan
Itatapon na lang bang tuluyan
Para 'di na masaktan
Tadhana na ang nagturo
Pero 'di pa rin natuto
Kaya't sa huling yugto
Paalam sa kwentong ating binuo
Ikaw ang araw, at ako ang buwan
Kapwa isinumpang walang hanggan
Na magtatagpong saglit at mabilisan
At habambuhay magkakasalisihan
Ang iyong mga matitingkad na ngiti
Ang nagsisilbing bituin sa kadiliman ng gabi
Ngunit sa pagsapit ng sikat ng araw
Ikaw ay hindi ko na matanaw
Marahil ito ang takbo ng ating kwento
Magmamahalan ngunit 'di magkakatuluyan
Salamat dahil kahit sa sandaling pag-inog ng mundo ko sa 'yo
Kasing hirap ba ng bundok kung akyatin
Kasing hirap ba ng dagat kung sisirin
Kasing hirap ba ng gubat kung lakbayin
Ganoon ba ako kahirap mahalin?
Bakit mas madaling sabihin ang salitang matatalim
Kaysa sa mga salitang magpapahilom sa sugat na malalim
Bakit mas madaling iwanan ako sa dilim
Kaysa samahan sa liwanag ng takipsilim
Ang pangarap kong dati'y pataas ang paghatak
Ngayo'y tila isang ibong pinutulan ng pakpak
'Di makaalpas sa mga daluyong ng buhay
Naghihintay ng iyong pagtulong at pag-agapay
Nang may biglaang kumalabit Si Kamatayan ay lumalapit Ang dibdib sumikdo't namilipit Pwede ba manlimos kahit isang saglit ulit Hinahabol...