Ayoko munang idilat ang mga mata
Tutuyuin ko muna ang aking luha
Kailan kaya gigising sa isang umaga
Ang pagod ay wala, meron lang ay pahinga
Babangon kaya muli ng bitbit ay pag-asa
Hindi ang madlang takot ko at pangamba
Binabalot ng marami kong pagdududa
Bumabaluktot sa mumunti kong kama
Sisikatan kaya ako ng dakilang haring araw
Bago ako lagutan ng hininga sa pagpanaw
Tulad ni Icarus na ang pakpak ay natunaw
Sa aking pagbagsak, masaya akong hihiyaw
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento