"Sa mga mahahalimuyak at makukulay na bulaklak ng aking kabataang naisatitik para sa alaalang aking sasariwain at babalik-balikan."
Minsan raw naubusan si Kupido ng pana
Kaya isang puso lang ang may tama
Nakakalimutan na dalawa dapat ang magkapareha
Kaya mayroong naiiwang mag-isa
Kahit ay hagilapin saan kahit sa eskinita
Wala kahit ni isa na tumutugma
Sa pihikan kong puso na nangungulila
Baka ako na nga ang natamaan ng palasong ulila?
The fire of my anger burned me
Till I am just tears of sadness
The poisonous word you said
Paralyzed the dreams in my heart
The troubled sea is where my head rest
Covered in wounds and scars and bad memories
Shivering in the cold, waiting to be told
That someone is willing to share my unbearable despair
The pain that molds and shapes ourselves
Have made us stronger but let's ponder
That the courage is a blessing
From God to human being
Bawat titik tumatatak
Sa pusong pinagsasaksak
Sa sakit sumasalampak
Habang ang palalo'y pumapalakpak
Bawat salitang sinusulat
Ang mata'y minumulat
Sa dalamhating dagat
Sa hagupit ng habagat
Bawat tula ay tinutumbok
Ang tunay na tinitibok
Ng pusong pumuputok
Sa dinadaanang dagok
PS: O-M-G 'Di ko aakalain na one year na ang blog ko. Happy Anniversary to my blog! More poetries, short stories, and random entries to come.
Nang may biglaang kumalabit Si Kamatayan ay lumalapit Ang dibdib sumikdo't namilipit Pwede ba manlimos kahit isang saglit ulit Hinahabol...