Halos dalawang taon na rin ang lumipas
Nang ang mundo’y huminto’t kumupas
Na ang dating dikit-dikit ngayo’y iwas na iwas
At ang papel na dati’y buo ngayo’y may pilas
Gumising na lang na ang laman ng balita
Ay mga taong sa sakit ay nagdurusa
Mga minamahal na namayapa na
At mga taong walang laman ang sikmura
Dumating na ang mga gamot at bakuna
Kaya't lumuwag na ang mga polisiya
Dahan-dahang umuusad na ang nakararami
Sa bagong normal na ang pag-iingat ay matindi
Gaya ito ng sugat na naging peklat Na mananatali’t magtatagal na sa balat ‘Di naman ito makapipigil sa pag-angat Sa panibagong kabanatang isusulat
Ngunit sa bawat kwento ay likas
Na ito ay hahantong din sa wakas
Ang pandemiyang pansamantagal na nag-iwan ng bakas
Nagturo ng babauning sigla sa pagharap sa bagong bukas
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento